Autorka teksta je ponajmanje kriva što je, kao datum smrti Ive Andrića, navela onaj koji je oficijelno "priznat".

Žalosno je što ni "zadužbinari" koji brinu o zaštiti lika i dela našeg nobelovca ne pokazuju nameru da isprave ovaj lažni biografski podatak.

Svako ko se 7. marta 1975. godine zadesio u JDP-u, na predstavi Odbrana Sokratova i smrt, čuo je zamolnicu gledaocima glumca Ljube Tadića da se uzdrže od aplauza "zbog smrti dva naša velikana – Veljka Vlahovića i Ive Andrića, jednog od osnivača našeg pozorišta".

Vest o smrti revolucionara Vlahovića objavljena je medijima još tokom dana, pa je gledaocima bila poznata, a na pomen imena Ive Andrića svi su bili zatečeni.

Pošto su vlasti, očigledno, smatrale da bi "ukrštanje" dve sahrane moglo okrnjiti primereni pijetet prema nekom od pokojnika, smrt Ive Andrića je prećutana u medijima i obelodanjena tek 13. marta, odnosno kada je okončana sahrana Veljka Vlahovića.