Ivo Sanader rođen je 8. juna 1953. godine u Splitu, gde je završio

osnovnu školu i gimnaziju.

Studije književnosti, komparativnu književnost i romanistiku završio je

na Filosofskom fakultetu u Insbruku, gde je 1982. godine doktorirao.

U Tirolu u Austriji, 1990. godine, osnovao je Hrvatsku demokratsku

zajednicu, na čije je čelo došao nakon smrti lidera stranke Franje

Tuđmana.

Za poslanika te partije u hrvatskom Saboru prvi put je izabran 1992.

godine. U avgustu iste godine postaje ministar za nauku i tehnologiju, a

već u januaru 1993. godine, zamenik ministra spoljnih poslova.

Od 1995. godine bio je šef kabineta tadašnjeg hrvatskog predsednika

Franje Tuđmana i glavni sekretar Veća odbrane i nacionalne sigurnosti.

Politički uspon doživeo je nakon smrti lidera HDZ-a Franje Tuđmana 1999.

godine. U aprilu 2000. godine, Sanader je izabran za novog lidera

partije, što je potvrđeno i na stranačkim izborima, dve godine kasnije.

Transformisao je i modernizovao HDZ i preobrazio u "demokratsku evropsku

konzervativnu stranku".

Na parlamentarnim izborima, u januaru 2000. godine, ponovo je izabran za

zastupnika u Hrvatskom saboru. U tom mandatu vršio je i dužnost

potpredsednika Odbora za spoljnu politiku.

Dva puta je biran za premijera Hrvatske – prvi put 23. decembra 2003.

godine, a drugi put, 12. januara 2008. godine.

Objavio je dve knjige "I ružičasto je crno" i "Fenomen parfema", a u

saradnji sa Antom Stamačem sastavio je antologiju hrvatske ratne lirike,

koja je prevedena na desetak jezika.

Napisao je više naučnih i stručnih tekstova iz oblasti istorije

književnosti, politike i diplomatije. Član je Društva hrvatskih

književnika i Hrvatskog PEN centra.