Crnogorska manjinska Vlada Dritana Abazovića jedva je navršila stotinu dana. Lideru Građanskog pokreta URA za to vreme spočitava se politička samovolja, manjak transparentnosti i osetljivost na kritike.

Istraživačica javnih politika sa Instituta Alternativa u Podgorici Milena Muk kaže za portal “Vremena” da se “očekivala veća otvorenost Vlade za saradnju i komunikaciju”, te objašnjava kako joj se često zamera “odugovlačenje prijeko potrebnih izmjena Zakona o slobodnom pristupu informacijama” kako bi se ukinula “neopravdana ograničenja i transparentnost sistemski unaprijedila”.

Sa druge strane, Vlada je otvorila svoje sednice za javnost, ali se dešavalo da se “prenosi pauziraju prilikom osjetljivih diskusija”.

Nakon što je patrijarh srpski Porfirije inkognito doputovao u podgoricu i potpisao Temeljni ugovor sa Dritanom Abazovićem, ugovor  između Srpske pravoslavne crkve i države Crne Gore, politička kriza se još više produbila. Sada Abazovića hoće da ruše ruše oni koji su mu juče omogućili premijersku fotelju – Demokratska partija socijalista predsednika države Mila Đukanovića.

Opstanak ili rastanak

Sednica Skupštine na kojoj će se razmatrati glasanje o nepoverenju Vladi zakazana je za 19. avgust.

Da li će se Abazović i ovog puta izvući zavisi samo od toga kako će se postaviti lideri Demokratskog fronta (DF) i Demokrate bivšeg predsednika skupštine Alekse Bečića. Veće šanse za podršku ima u redovima prosrpskog DF-a, koji je dobrim delom orkestriran iz zvaničnog Beograda, a Abazović je kod njih ubrao političke poene nakon potpisivanja ugovora sa Porfirijem.

Jedan od osnivača pokreta Preokret iz Crne Gore Srđan Perić objašnjava za portal “Vremena” da su odnosi Demokrata i URA-e došli do nivoa kada je “teško i zamisliti njihovu saradnju”, što je, objašnjava, posledica uzajamnog revanšizma na ličnom nivou.

Dodaje da je, kada je u pitanju Demokratski front, “očita doza razumijevanja za poziciju nove Vlade”. Sagovornik smatra da to može biti zbog pozicija koje su ostavljene kadru DF-a, pre svega u velikim državnim preduzećima, ili pak zbog postojanja nekog “šireg dogovora” koji javnosti nije poznat.

I zaista, u poslednje vreme Abazovićeva Vlada nije u većoj meri nailazila na osudu lidera Demokratskog fronta, barem ne u onolikoj u kojoj se očekivalo, s obzirom da su oni njenim formiranjem po drugi put postali gubitnici avgustovske pobede iz 2020. godine. Upravo oni bi mogli biti kooperativniji za neku “rekonfiguraciju nove Vlade”, smatra Perić.

Novi izbori

Iako zakonski prekrajanje izborne volje građanja i formiranje čudnovatih vlada može da se ponavlja dok god Skupština ima mandat, raspisivanje noovih parlamentarnih izbora bilo bi jedino ispravno rešenje, jer ova Vlada ne predstavlja ono za šta su građani glasali. Odugovlači se i sa raspisivanjem lokalnih izbora.

Strah od povratka DPS-a Mila Đukanovića na vlast primetan je više nego ikada. Perić kaže da su i Krivokapićeva i Abazovićeva vlada svojim “nesnalaženjem, nekonzistentnošću i tvrdoglavšću pomagali DPS-u”, te da je ova partija od “pozicije kada su prirodno počeli da erodiraju nakon izbornog poraza”, uspela da se stabilizije do te mere da “Milo Đukanović ima najaktivniju političku poziciju od 2020. Godine”.

Dodaje da je jasno da je “izostao 31. avgust”, odnosno “raskid sa prethodnim sistemom vladanja”, te da sada “upravo taj sistem mutira i pokušava preuzeti jednu po jednu polugu vlasti”. Ovog puta, kaže, “ne u formi hegemona, jer DPS više i nema potrebu za tim”.

Kada bi politički prvaci shvatali da su oni u službi svih onih koji su glasali za njih, znali bi da ovakvo prolongiranje u svrhu međusobnog grabljenja vlasti nema nikakve veze sa promenama na čijim krilima su pobedili pre dve godine.

Rešenje za izlaz iz poltičke krize je “povratak demokratije i moći građaninu”, a “pravo mjesto za to su izbori”, zaključuje Perić.

 

Čitajte dnevne vesti, analize, komentare i intervjue na www.vreme.com