Ističu da je Stambolić među prvima upozorio na katastrofalne posledice koje nosi nacionalizam i izražavao strahovanje da će on dovesti do ratova sa nesagledivim posledicama.

A kazna za Miloševićev zločinački režim je izostala, napominju iz LSV, nije bilo lustracije, nisu zabranjene partije koje je kontrolisao Slobodan Milošević – Socijalistička partija Srbije, Jugoslovenska levica, Srpska radikalna stranka i Stranka srpskog jedinstva.

LSV zaključuje da građani Srbije još trpe posledice izostanka lustracije, da demokratija i danas ima krhke temelje u našem društvu, dok je autoritarizam osnovna politička crta društva.

Državni zločin

Priprema i organizacija ubistva Ivice Stambolića, a naročito njegovo uporno zataškavanje i sprečavanje istrage, bili su suviše složeni da bi se pripisali maloj zavereničkoj grupi, pisalo je "Vreme“ u tekstu "U službi njene eminencije“ objavljenom 2003. godine.

I dalje: "Izletište Zmajevac, na 453 m nadmorske visine, spada među najlepše delove Fruške Gore. ‘To je pravi lek za sve one koji traže mir u tišini i prirodi’, kaže se u prospektu Nacionalnog parka. ‘Tek tu čovek oseti veličinu i snagu prirode i istovremeno lepotu života.’ Ivan Stambolić, bivši predsednik Srbije, teško da je mogao da oseti išta od toga dok su ga zasad nepoznata službena lica sprovodila šumskom stazom koja se sa asfaltnog puta odvaja prema Vrdniku. Šetnja nije dugo trajala, a završila se ispred pripremljenog plitkog groba sa živim krečom. Stambolića su ubili sa dva metka, od kojih je jedan ispaljen direktno u potiljak, a zatim su ga zakopali.

Tako su, na osnovu onoga što je dosad obelodanjeno iz istrage, izgledali poslednji minuti Stambolićevog života, 25. avgusta 2000. godine. Bilo je to mesec i jedan dan pre nego što su glasači Srbije prvi i poslednji put glasali protiv Slobodana Miloševića. Tog dana, pre deset sati izjutra, Stambolić je iz svog stana na Banovom Brdu otišao na uobičajeni jutarnji džoging; sa svoje šezdeset i četiri godine bio je u odličnoj kondiciji…"

Presuda

Vrhovni sud Srbije napokon je, u trećem stepenu, 2007. potvrdio presudu kojom su Milorad Ulemek Legija i pripadnik Jedinice za specijalne operacije Branko Berček osuđeni na 40 godina zatvora zato što su, s ostalim osuđenima, 2000. godine – po nalogu Slobodana Miloševića, u cilju eliminacije političkih protivnika – ubili Ivana Stambolića i pokušali ubiti Vuka Draškovića u Budvi.

"Da je sve oko Ulemeka i društva obilježeno neuobičajenim, pokazuje i interna stručna rasprava koja je u Vrhovnom sudu prethodila trećestepenom postupku, o tome da li se treba primijeniti novi Zakon o krivičnom postupku (čija je primjena prije mjesec dana u parlamentu odgođena do januara 2009), koji trećestepenu žalbu dozvoljava i osuđenima na 30-godišnje kazne zatvora, a ne samo maksimalne kao što je to sada slučaj,", pisalo je "Vreme" u tekstu "Konačna pravda".

U svim postupcima vođenima protiv Ulemeka nagledali smo se čudnovatih odlazaka (čak i smrti) tužilaca i sudaca, manipulacija i prijetnji.

M.N./FoNet

Čitajte dnevne vesti, analize, komentare i intervjue na www.vreme.com