Pojava novog izdanja muzičke produkcije B92 Belgrade Coffee Shop 2 (Stereo Freeze/B92) na kraju godine liči na otvaranje prozora u sobi prepunoj opušaka, a kao i za prethodni ovogodišnji split–session album grupa Jazzva i Speed Limit, urednik i kompilator Vlada Janjić odgovoran je za dašak svežine selekcijom finog elektronskog zvuka. Kako se prethodni BG Coffee Shop pokazao kao prekretnica u tumačenju domaće digitalne scene, tim više što se pojavio i licencno od strane nemačko-francuskog izdavača Magix, drugi deo priče, osim dodatnih nijansi i respiratornih zahvata u posustaloj srpskoj audio-kulturi, dodatno pooštrava kriterijume za njeno predstavljanje. Počev od uvodne, sutonski uznemirujuće, meditativne Evening Vukana Stojanovića, preko prvog domaćeg house klasika Are You Ready, u kojoj se Speed Limit predstavljaju kao majstori groovea, zatim preko šaljivog i provokativnog G–dina Lakoprstog već bivšeg sastava Sova, do precizno izgrađene, sjajne bujice Steppin’ Out eklektičnog Darkwood Duba, najintrigantije teme Kadett autora Jerema koji tamnim bojama i zagonetnim mućenjem podseća na austrijske uzore s kraja devedesetih, Jazzve i njene downtempo retro–housea, zavodljivo melodične Sea Pipe, preko Linear Drafta i ronilačko-ontološkog eseja Water Element, simbioze cikavih duvača, sporog jazza i hip-hopa grupe Shazalakazoo u pesmi Three Drops, zatim uz novosadski Modern Quartet i suptilnu funky space operu Goodbye Jupiter, ukrštanje duba i housea u Streetwise dvojca Switch Mono vs Natural Born (O. Nektarijević, naravno), do Tegeta i njihove konglomerat-mantre Shoobaryna thema sa iznenađujućim etno-elementima, BGCS 2 je, ne samo najbolje izdanje u 2001. godini već i divna karika serijala koji treba da opipava puls savremene domaće muzike.

U tenziji između postrocka i electrojazza, između dolina u kojima poput magle lebdi melodija i klupske zagušljivosti, između akcentovanih semplova i sintakse tekstura, BGCS 2 je unutartelesna, potkranijalna zbirka avangardnih prevoda koja, ipak, ima ambasadorsku težinu. Poput kafe, koja je kod nas osnovna tranzicijska roba, tako i "muzika za kafić" pokazuje na stanje jednog međusistema: manje upliftinga i razumni down precrtavaju uspone i padove koji su posledica brojnih iskušenja, prepoznatljive arome zapadnih standarda – iako pomalo opterećujuće – ustremljene su ka estetskoj zrelosti, nema opravdanja i obrazloženja za uspeh projekta, izostaće zaslužena medijska pažnja… Čak i dramaturški zaplet u drugom delu ukazuje na sociološko vrednovanje BGCS 2 s obzirom na to da ukazuje na osnovni društveni problem – nedostatak kvalitetnijeg producenta.

U veštačkoj dilemi – da li je ovo izdanje krupan korak ka potvrdi postojanja domaće scene savremene muzike ili tvrdoglavo ponavljanje incidenta – treba se opredeliti za stav koji kaže da ovaj "paket aranžman" psihoplovstva neće ni za naredne dve decenije postati vlasništvo "ružičastih etiketa". Jednostavno, ovo je muzika u kojoj estetski skelet i vaš koeficijent inteligencije uzajamno razmenjuju komplimente…