U poslednje vreme desilo se mnogo prirodnih katastrofa. Vulkani, cunamiji, orkani i zemljotresi prilično su potresli našu planetu ove godine. Što se više katastrofa dogodi, sve se glasnije čuje pitanje: zašto arhitekte izmišljaju bicikle sa četvrtastim točkovima? Gradnja kuće je umetnost, a ne serijska proizvodnja, kao što je to u mnogim delovima sveta, i nigde kvalitet gradnje nije toliko upadljivo degradiran kao na mestima pogođenim snažnim prirodnim katastrofama.

Setimo se uragana Katrina. Američki grad Nju Orleans postoji od kada su Francuzi kolonizovali ovo područje. Dobro je izgrađen i izdržao je poplave koje su bile očekivane. Francuske arhitekte i inženjeri u ovom gradu izgradili su na uzvišenju ono što je sada Francuska četvrt. To je omogućilo da grad bude bezbedan tokom prirodnih poplava koje su ga često pogađale. Šta su još uradili? Izgradili su "nadzemna groblja" tako da kada grad pogodi poplava i zemlja počne da se odranja, tela počivajućih, kao i prljavština i bolesti koje nose sa sobom, ne prete populaciji.

Šta je potopljeno za vreme uragana Katrina? Skoro sve osim Francuske četvrti. Ona je ostala suva i još jednom odolela prirodnoj katastrofi. Barake izgrađene za siromašniju populaciju u nižem području grada bile su poplavljene. Zašto? Zato što moderne građevinske kompanije zanima samo profit i u poslu su samo zbog novca.

Isti zaključak se mogao izvući kada je veliki zemljotres pogodio Port-o-Prens na Haitiju i uništio skoro čitav grad. Jedine zgrade koje su izdržale uverljivu demonstraciju sile prirode bile su, ponovo, francuske građevine, stare više od 100 godina, iz doba kada je Haiti bio kolonija.

Najveći broj siromašnih oblasti izgrađen je na mestima prema kojima je priroda najsurovija. Sagrađene su brzo i jeftino što je graditeljima obezbedilo visoke profite. Arhitekte koje projektuju kvartove i gradove danas potpuno previđaju objektivne rizike i pokazuju da su loši đaci koji nisu naučili ništa od onih koji su davno gradili i čije građevine odolevaju gotovo svim silama prirode.