Poštovani,

želim samo da dopunim na zanimljiv način svedenu, selektivnu istorija GSS-a koju ste ponudili čitaocima u tekstu o formiranju (novog) Građanskog saveza, ovog puta kao nevladine organizacije. Naime, iz svih "biografija" GSS-a koje su se pojavile u javnosti, pa i vaše, izbrisana je 1996. godina, kada je veliki deo uglednih članova bio prinuđen da napusti GSS. Tada su "proterani" formirali Socijaldemokratsku uniju i na različite načine ostali aktivni u politici Srbije, dosledno se zalažući za vrednosti koje su ih okupljale i u GSS-u. Bez njihove dozvole, navešću neka od imena za koja mislim da nastavljači GSS-a mogu biti jednako ponosni kao na ona koje ste vi naveli: Žarko Korać, potpredsednik u vladi Zorana Đinđića, pokojna Vera Marković, ambasador i profesor Ivo Visković, prof. Zoran Stojiljković, novinar Rade Radovanović… Navešću i Teodoru Tabački, koja je već ‘98. godine sa kolegama provela deset dana u zatvoru zbog crtanja prve pesnice Otpora na zgradi Matematičkog fakulteta. Ona je te davne ‘96. godine napustila GSS sa skoro kompletnim Građanskim omladinskim savezom (GOS). Nekadašnji GOS danas je SDO (Socijaldemokratska omladina) partijski "podmladak" koji je član IUSY-a (Omladinske socijalistička internacionala) i ECOSY-a, podmlatka Partije evropskih socijalista (PES), u čije punopravno članstvo ulaze socijaldemokratske omladinske organizacije iz zemalja EU.

Slažem se da je GSS izuzetno važan za početke razvoja pluralne demokratije u Srbiji. Zato mislim da nije primereno da sa te "slike" bilo ko iz bilo kojih razloga briše one koji su u tom procesu učestvovali. Odnos prema istoriji kroz "suočavanje sa prošlošću" koji zagovaramo moramo započeti od nas samih.

Srčan pozdrav