Od svih besmislenih "argumenata" za zadržavanje opšte vojne obaveze, tog "državnom voljom" ustanovljenog vida ropstva, gđa Tatjana Đukić navela je seriju najbesmislenijih. Prirodna uloga muškarca, zanimljive bapske priče, materijal za muvanje devojaka…

Društvene realnosti, bliska ratna prošlost i fokus domaćeg zabavnog TV programa ("Može biti samo jedan") pokazuju da postoje pojedinci kojima imponuju militaristički dril, nasilje (u najavi), oružje… Dopuštam da postoje pojedinci kojima je vojni rok vrhunsko životno dostignuće i jedina suvisla tema za razgovor.

Da li gđa Đukić može da prihvati da u našem društvu postoje i pojedinci koji smatraju da na korisniji način mogu da upotrebe 6/9 meseci svog života? Pa i po cenu toga da za drvenim stolom pod starom jabukom, u salonu za negu lepote, ili u društvu devojaka ispadnu glupi.