Ne ulazeći u osnovanost stavova i nazora gdina Pančića, samo bih primetio da je u sedištu UNESCO-a u Parizu ustanovljena šema podele kulturnih dobara ispisanih na srpskom ili hrvatskom jeziku, a na jednim od dva pisma. Po toj šemi dela štampana na ćirilici smatraju se delom srpske kulturne baštine, a dela štampana na latinici smatraju se delom hrvatske kulturne baštine!? Niko ne brani gdinu Pančiću da sebe lično smatra Jugoslovenom, Hrvatom, Eskimom ili Marsovcem i da u tom smislu traži zaštitu svojih nacionalnih osećanja, ali njegovo zalaganje za "dvoazbučje" direktno vodi ka bogaćenju hrvatske kulture i osiromašenju srpske kulture. I sve to u skladu sa važećom šemom UNESCO-a u vezi sa delima štampanim na srpskom ili hrvatskom jeziku, ćirilicom ili latinicom.