Srbija umire. Nagoveštaji tri decenije duge demografske krize sada se jasno vide i bez dugoočekivanih rezultata Popisa stanovništva, domaćinstava i stanova koji Republički zavod za statistiku, uz mobilizaciju svih tehničkih i stručnih kapaciteta, konačno sprovodi ove godine i koji bi trebalo da nam otkrije sva lica Srbije. I sve nove bore na njima.

No, kao drvo kome se grane postupno suše i koje iz godine u godinu baca sve manji hlad, naznake opadanja populacije sve su primetnije i ako ne gledate u brojeve – stanovništvo je sve starije i starije, možete se u pojedinim regijama kretati desetinama kilometara i nailaziti samo na sela koja su opustela, a tamo gde u njima još ima života, na sledećem popisu ga neće biti. Izdvojena školska odeljenja širom Srbije su pred ukidanjem, ali ni u akademskim centrima nije bolje, mediji sve češće izveštavaju o drastičnom padu upisnih kvota na tradicionalno velikim fakultetima, ali ne opada samo visokoobrazovano stanovništvo – nema gradilišta gde se ne oseća manjak zanatlija, nema preduzeća koje ne vapi za radnicima.

Kakvi god da su ekonomski pokazatelji, koliki god bili BDP, inflacija i nivo investicija, koliko god se menjali iz godine u godinu, u Srbiji konstantno nestaje radna snaga. Nestaju ljudi.

Prema podacima Republičkog zavoda za statistiku, sa prvim danom ove godine procenjeni broj stanovnika Republike Srbije iznosio je 6.834.326 ljudi, što sa ubrzanim porastom globalne populacije koji je trenutno dostigao 7,7 milijardi ljudi, čini da prvi put stanovnici naše zemlje čine manje od jednog promila čovečanstva. Motor ovog problema – razlika između rođenih i umrlih – sve je veći. Naša zemlja, uz prinudne migracije iz drugih republika i nasuprot tome, ekonomske migracije ka Evropi, ima izuzetno veliki negativan prirodni priraštaj, tako da na svakih 1000 stanovnika godišnje gubi više od devet stanovnika.

Tako je od januara do juna ove godine broj živorođenih u Srbiji iznosio samo 29.334, dok je u istom periodu umrlo više nego dvostruko – 60.346. Da je umrlo manje nego što se rodilo, stanovništvo bi raslo, da je umrlo jednako, imali bi istu populaciju. Međutim, u Srbiji su na svako novorođenče iskopana i dva nova groba. A kako je umrlo duplo više stanovnika nego što se rodilo, svaki porođaj, nesumnjivo praćen radošću, porodičnim veseljem i čudesnom misterijom koju će u svet uneti novi građanin, označio je ne povećanje, nego doslovno smanjenje stanovnika za jednog.

 

Čitajte dnevne vesti, analize, komentare i intervjue na www.vreme.com