Danas se najveća nalazišta prirodnog gasa u svetu nalaze se u Rusiji, SAD, Iranu, Holandiji, Alžiru i na Bliskom istoku. Kako za "Vreme" kažu u JP Srbijagas, "prirodni gas koji se nabavlja, transportuje, distribuira i isporučuje kupcima u Srbiji potiče manjim delom sa domaćih gasnih polja na severu Srbije, a većim delom iz uvoza, iz Rusije. U Srbiji su najvažnija nalazišta mahom u Banatu u Elemiru, Kikindi i Plandištu, a njihov proizvođač je NIS-Gazpromnjeft. Gas koji stiže iz Rusije proizvodi Gazprom i poreklom je iz Sibira. Ovaj gas do nas stiže preko Ukrajine i Mađarske i u Srbiju ulazi na trenutno jedinoj ulaznoj tački – na Horgošu.

Prirodni gas u Srbiji

1951 – početak izgradnje gasovodnog sistema za transport,

1963 – završetak deonice transportnog gasovoda Mokrin–Kikinda–Elemir–Velika Greda–Pančevo,

1979 – stavljanje u funkciju transportnog gasovoda Horgoš–Batajnica

1979 – početak tranzita prirodnog gasa za Bosnu i Hercegovinu,

1980 – početak izgradnje transportnog gasovoda u centralnoj Srbiji,

1987 – početak rada na programu razvoja distributivnog sistema,

1991 – početak izgradnje gasne distributivne mreže u centralnoj Srbiji,

1995 – početak izgradnje deonice transportnog sistema Pojate–Niš,

2003 – početak radova na prolazu dela transportnog gasovoda ispod Dunava kod Beške,

2005 – početak radova na podzemnom skladištu Banatski Dvor i osnivanje JP Srbijagas.

Srbijagas

JP Srbijagas je preduzeće za transport, distribuciju, skladištenje i trgovinu prirodnim gasom. Kako kažu u ovom preduzeću, ono je danas "moderna gasna kompanija čiju snagu čine tradicija i višedecenijsko iskustvo, značajni ljudski i materijalni resursi, znanje i opredeljenost da unapređuje gasnu infrastrukturu Srbije sa zemljama u okruženju". Ovo javno preduzeće je osnovano u oktobru 2005. odlukom Vlade Republike Srbije, nakon restruktuiranja NIS-a.