U registrima ulica velikih srpskih gradova nema imena Josipa Broza Tita. Iako su njegovo ime nosile najvažnije gradske ulice i trgovi širom nekadašnje Jugoslavije, do danas se zadržalo samo u nekim mestima. U toku je proces druge istorijske revizije značaja lika i dela Josipa Broza. Gradska veća i komisije za ulice u Sloveniji, BiH, Crnoj Gori, jedno za drugim pokreću to pitanje. Podgorica i Ljubljana su nedavno vratili Titovu ulicu, Sarajevo i Zagreb je nisu ni ukidali. Srbija je od svih republika najduže branila naziv, poredak i svoj jugoslovenski identitet? Iz kog razloga Beograd, Novi Sad ili Niš ne žele da restituišu Titovo ime kao naziv nekih od svojih javnih prostora? Da li takav razlog uopšte postoji?

Titovo ime i delo su sa raspadom Jugoslavije došli na prvu istorijsku reviziju i mnogi gradovi su promenili nazive ulica ili trgova. Uklonjeni su spomenici, institucije, prefiksi u nazivima gradova, portreti u učionicama, nazivi preduzeća kao Brodogradilište "Tito". Ali neki nazivi sa prefiksom "jugo" su ostali kao Jugoslovensko dramsko pozorište, Jugoslovenska kinoteka, pa onda Jugokoncert, da ne pominjemo Partizan ili Zvezdu. Narodni heroji, istorijski datumi, fraze i parole takođe su nestali sa srpskih ulica, ali su zadržani u nazivima nekih privrednih subjekata (Goša, Simpo, Štark, Pionir, 14. decembar, Jedinstvo).

Većina ex-jugoslovenskih gradova je posle 1990. političkom voljom izbacila Titovo ime iz naziva ulica i trgova. Na njegovo mesto su došli nacionalni heroji, oslobodioci, očevi nacija ili često gradski toponimi (Riva, Glavna ulica). Međutim, u višenacionalnim sredinama, u etnički mešovitim naseljima, ulice, trgovi, aleje ili obale su zadržali u nazivu Titovo ime do danas. Razlog sigurno nije u glorifikaciji Broza, već je to jednostavno kompromis koji zadovoljava sve etnose u tom mestu. Ovaj model je najzastupljeniji u višenacionalnim selima i gradovima Vojvodine, Istre, slovenačkog primorja i u bošnjačkom delu BiH. Treba pomenuti da Titova ulica postoji u Napulju i u još sedam mesta u Italiji, u Nju Delhiju, Limasolu, Adis Abebi i još nekim zemljama. U Moskvi postoji ploščađ, u Sao Paulu Titоva avenida.

DRUGA REVIZIJA: Beograd i drugi srpski gradovi, posebno oni tradicionalno liberalniji, pre ili kasnije će sigurno ponovo dobiti toponim sa njegovim imenom na svojoj mapi grada. Koliko su Broz i vreme Brozovog socijalizma korisno ili štetno delovali na društvene procese u Srbiji i Beogradu pokazaće analize istoričara, javnosti i sud vremena. Činjenica je da je taj period postojao, da su Srbija i Beograd u tom periodu aktivno učestvovali i da se tada dogodilo mnogo toga dobrog. Prilikom određivanja ulične toponimije, jedan od kriterijuma je da se nazivi javnih prostora daju u delovima grada koji najviše asociraju na dato ime ili događaj. Stoga ime Josipa Broza u nazivima sigurno neće biti vraćeno u istorijski centar Beograda, umesto recimo Ulice Kralja Milana ili Trga Nikole Pašića, koji je najsocijalističkiji beogradski trg. Brozovo ime najbolje bi leglo u nekom od delova grada podignutih u njegovo vreme, možda na Novom Beogradu, u nekom od naselja u šumadijskom delu. Verovatno će biti restituisana verzija sa imenom, prezimenom i nadimkom umesto popularne verzije sa "Maršala Tita".

U srpskim gradovima je reč plato nedavno ušla u modu. Ove urbane forme su fizički male, ali imaju veliku prostornu energiju, pošto su u okruženju nekog važnog objekta ili istorijskog mesta. Za razliku od trga, nemaju prostorni i sadržinski kapacitet, ali poseduju onu četvrtu dimenziju kojoj je moguće prići samo iz filozofskog ugla posmatranja. Platoi su nenametljivi, fizički nedefinisani, često ozelenjeni gradski prostori koji mogu dobiti imena jakih harizmatičnih ljudi ili ličnosti u procesu istorijske valorizacije. Poznati su nam primeri: Plato ispred Filozofskog fakulteta, Vračarski ili svetosavski plato, Plato dr Zorana Đinđića i najnoviji primeri – Plato Slobodana Jovanovića ispred Pravnog fakulteta i Plato Milana Mladenovića kod beogradskog Doma omladine. Možda bi Brozovo ime mogao da dobije neki od nežnih, osetljivih, a urbano jakih prostora u sklopu neke od građevina ili institucija koje asociraju na Brozovo vreme. U Beogradu bi bio prikladan pristupni plato Muzeju "25. maj", koji je dom današnjem Muzeju istorije Jugoslavije, velikom baštiniku kulture i umetnosti vremena socijalizma, u zgradi koja je građena da bude Titov muzej, ispred Titove rezidencije a pored njegovog groba. To je značajan gradski ansambl sa kvalitetnim parternim rešenjem (arh. Branislav Jovin), koji predstavlja pristup jednom od beogradskih akropolja.

NA BRZAKA: Nedavno, prilikom preimenovanja ulica, loše je pozicioniran knez Aleksandar Karađorđević jer je dobio bulevar u delu grada koji u kneževo vreme nije postojao i koji pravi zbrku jer asocira na Bulevar kralja Aleksandra, ono što svi nazivamo Bulevar. Knežev bulevar, nekadašnji Bulevar Oktobarske revolucije, trasiran je u vreme kralja Aleksandra (Ujedinitelja) jer je vodio ka njegovom dvoru, a reprezentativno je opremljen kao široka zelena aleja za opsluživanje Broza i njegovih gostiju. U istom delu grada, na Partizanovom stadionu koji je nosio ime JNA (kakva koncentracija komunističkih idioma na malom prostoru), postoji svečana loža namenski građena za Maršala, sa simetričnom kompozicijom, pristupnom pasarelom, na najsvečanijem paradno-sletovskom prostoru socijalističke Jugoslavije. Ogromni plato ispred zgrade SIV-a, Palate Federacije, ima sve prerogative nekog naziva koje asocira na vreme socijalizma. To je prva zgrada Novog Beograda, simbol jugoslovenskog političkog jedinstva i neformalni muzej jugoslovenske umetnosti unutar arhitektonskog oblika koji je paradigma svog vremena. Ova zgradurina je nepotrebno i nepromišljeno krštena u Palatu Srbija, zato što, uz CK/Ušće i Hotel "Jugoslaviju", pripada graditeljskom nasleđu svih jugoslovenskih naroda.

U Kragujevcu je obeleženo mesto odakle je prva štafeta krenula na svoj dug put ka Svečanoj loži. Ovaj grad je bio jedan od najcrvenijih jugoslovenskih gradova i štafeta nije slučajno krenula baš iz centra grada. Taj ugao, ćošak, raskršće, ta nulta tačka može da se nazove po Brozu, ili jednostavnije, Skver štafete mladosti, skromno, nenametljivo, bez ijednog kućnog broja, ali dovoljno jako da se to mesto obeleži. U Novom Sadu je zgodan pristupni plato ispred Muzeja savremene umetnosti Vojvodine, u zgradi u Dunavskoj ulici koja je sagrađena za Muzej revolucije.

Centralni Trg partizana u Užicu odavno je postao mitsko mesto kao jedan urbano veličanstven ambijent druge Jugoslavije. Vraćanje uklonjenog spomenika Josipu Brozu na trg, na originalno mesto, na sačuvano postolje, bio bi kulturni čin iz likovnih razloga, jer je Trg oblikovan prema proporcijama spomenika i oni su u organskoj vezi. Trg nije promenio ime. Tito je bio vođa partizana. Treba li još argumenata?

Osam Titovih gradova

RUDARI: Titovo Velenje

U trenutku Brozove smrti 1980. na mapi SFRJ postojali su Titov Veles, Titovo Užice, Titova Korenica i Titograd. Nakon toga odlučeno je da ostale četiri republike i pokrajine izaberu po jedan grad koji će u prefiksu dobiti Titovo ime, pa se spisak proširio na Titov Vrbas, Titovu Mitrovicu, Titov Drvar i Titovo Velenje. Sve su to radnički gradovi sa jakom industrijom ili su tradicionalno vezani za NOB. Mali pogled na ove gradove ukazuje da je u prihvatanju socijalističke toponimije najdalje otišla Crna Gora jer je odmah posle rata promenila naziv svoje nove prestonice. Ostale federalne jedinice su ispred imena grada dodale prisvojni pridev "Titov", a najviše se stisla Hrvatska, jer je za tu svrhu žrtvovana malena Korenica, tada većinski naseljena Srbima. Najčešća varijanta je bila ulica ili trg Maršala Tita. U zapadnim republikama često se pojavljivao oblik Titov(a) ulica, cesta, obala, trg.